Ann, oppas in Beveren

Beste ,

Mijn naam is Ann en ik ben 44. Zelf heb ik 1 zoon van 17 , Robbe, die binnenkort aan zijn opleiding aan de politieschool wil beginnen. Mijn man Bart is tuinaannemer en samen met Robbe een firma in verhuur van feestmaterialen.
Ik heb 23 jaar ervaring in het lager onderwijs. Na 2 moeilijke schooljaren ( kankerpatiëntje in de klas) heeft mijn zorgzaamheid het van mij gewonnen . Sinds sept heeft de dokter me even verplichte rust voorgeschreven. Het niet kunnen geven van alle mogelijke zorgen die hij nodig had en zijn pijn en ziekte niet te kunnen verzachten, was voor moeilijk te aanvaarden, vandaar de ‘ klop van den hamer ‘.
Enkele jaren geleden gaven wij ons op als pleegouders. Korte tijd waren we de trotse pleegouders van een meisje van 5 maand oud. Het contact met de ouders , die goede zorgen voor hun kind niet belangrijk vonden, maakt dit een moeilijke uitdaging.
Sinds augustus ben ik de trotse tante van Emiel. Enkele dagen per week doe ik energie op door voor hem te zorgen. Ik denk dat ze dat een suikertante noemen ? Robbe is zijn overenthousiaste peter.
De zorg voor Emiel en de frustratie dat door het steeds drukke onderwijsklimaat de ‘ zorg’ voor de kinderen vaak niet meer op de eerste plaats komt, heeft me doen besluiten voor een carrièreswitch te gaan. Ik was juf van de kapoenen van het 2de lj en ik miste vooral de tijd om ook voor hen te kunnen ‘ zorgen’. Geen tijd kunnen maken voor een babbeltje met hen of een knuffeltje tussendoor is voor mij moeilijk te verteren. Het zorgen voor kinderen is een rode draad doorheen mijn leven.
Ik besloot in de voetsporen te treden van mijn mama . Zij is tot haar pensioen ook nanny geweest.
De band die zij met haar ‘gastgezin’ heeft opgebouwd maakt me jaloers ?
Zo , ik hoop dat jullie even enthousiast zijn om misschien samen aan dit avontuur te beginnen.

Groetjes, Ann